باب الحوائج شش ماهه

حضرت علی اصغر (ع) یکی از شخصیت های ناشناخته واقعه کربلا است که بزرگانی را باید تا مقام بلند مرتبه شان را تفسیر و شرح دهند...

انگار عالم بار دیگر جان گرفته

شادی مجال غم از این و آن گرفته

از ابر رحمت باز هم باران گرفته

سردار خوبی ها سر و سامان گرفته

امشب شب رؤیائی این عالمین است

کوچک ترین حیدر به دستان حسین است

چشم انتظاری بنی هاشم به سر شد

طوبای باغ فاطمیون پر ثمر شد

نوری مضاف جمع خورشید و قمر شد

آقا برای چندمین دفعه پدر شد

اجماع کلی بنی هاشم همین است

این طفل تمثال امیرالمؤمنین است

یک تکه الماس است بر دستان بابا

مانند یک رود است در آغوش دریا

آئینه می گردد به روی دست سقا

صف بسته قومی محضرش بهر تماشا

اکبر نگاهش کرد او خندید، «جان» گفت

ارباب در گوشش مسیحایی اذان گفت

وقتش رسید آقا که نام او بگوید

با سرّ اعظم نام این مه رو بگوید

این نکتهٔ باریکتر از مو بگوید

مستی کند با نام او یا هو بگوید

کوری چشم دشمنان حق منجلی شد

فرزند بچه شیر حق نامش «علی» شد

این طفل کوچک پیر یک دنیای عشق است

سر تا به پا آئینه و سیمای عشق است

آقا و آقازادهٔ آقای عشق است

مهری به طومار و به عاشورای عشق است

هدیه به زهرا شیرۀ جان رباب است

از نسل آب و تشنه لب هاش آب است

اما موضوعی که با دل عاشقان سیدالشهدا بازی می کند و از آنها دلبری می کند موضوع باب الحوائجی ایشان است تا جایی که بزرگان ما برای رفع مشکلاتشون متوسل به پر قنداق این دردانه ابی عبدالله (ع) می شوند.

بند قماطش را ز بالا آفریدند

مشگل گشای هر دو دنیا آفریدند

محسن برای نسل زهرا آفریدند

هم رتبه و هم شأن سقا آفریدند

شش ماهه صد ساله کند طی مدارج

آری علی اصغر بود باب الحوائج

اما همه می داندد که یکی از جانسوزترین و دردناک ترین مصیبت های کربلا واقعه شهادت حضرت علی اصغر (ع) و البته وقایع بعد از شهادت وجود مبارکشان است ....

گهواره اش یک قبلۀ سیّار باشد

کعبه به دورش حاجی هشیار باشد

سرباز راه حیدر کرار باشد

پس تیر معمولی برایش خار باشد

از بس ابهت داشت لشگر از توان رفت

بهر شکار او سه شعبه در کمان رفت

با دست و پای بسته میدان را به هم ریخت

یک قوم سرگردان و حیران را به هم ریخت

نظم و فنون رزم و گردان را به هم ریخت

معنای خیر و لطف باران را به هم ریخت

مشگل گشا شد، حرمله مشگل گشا زد

نامرد، مرد کوچکی را بی هوا زد

داغش به قاب سینه غم تصویر کرده

انگشت حیرت بر لب تکبیر کرده

طوری زدش گویا که صد تقصیر کرده

انگار نیزه در گلویش گیر کرده

آن سو به صورت مادری بیچاره می زد

این سو ز حلقش خون چه بد فوّاره می زد

طفلک میان نعره ها لرزید و پر زد

بر اشک بابا لحظه ای خندید و پر زد

برگ گل حلقوم او پاشید و پر زد

با تیر بر کتف پدر چسبید و پر زد

تیر از گلویش در نیامد غم به پا شد

در آن کشاکش ها سر از پیکر جدا شد

پ.ن 1: هیچ مصیبتی در کربلا برای سیدالشهدا (ع) جانگداز تر از شهادت وجود مبارک حضرت علی اکبر (ع) نیست (بنابر شواهد و قرائن). من عاشورای محرم هام شب هفتم و روضه حضرت علی اکبر (ع) است.

پ.ن 2: به یه مشکلی خوردم و یه حاجتی دارم. هر چند به امام رضا (ع) متوسل شدم و مطمئنم ایشون دست خالی ردم نمی کنن اما برای فردا صبح بانی روضه حضرت علی اصغر (ع) شدم...