روضه ماهانه

برپایی مجلس روضه، از آن نذرهایی بوده است که همیشه برای برآورده شده حاجاتم به آن متوسل شده ام. از طرفی هم، مجالس خصوصی و جمع و جور فرصتی است که از اعماق وجود در مصیبت آل الله علیهم السلام بسوزی. مثل مجلس روضه امام حسن علیه السلام که هر ماه در منزل یکی از دوستان برگزار می شود و یکی از لذت بخش ترین مجالس روضه عمرم بوده است.

سال 93 وقتی گره به کارم افتاده بود و از باز شدن این گره ناامید شده بودم نیت کردم برای رفع حاجتم سه سال فاطمیه میزبان مجلس عزای مادر سادات علیها سلام باشم، نذری که تا کنون دو سال آن ادا شده است. امسال سال آخر این نذر است و ان شاء الله قبول واقع شده باشد اما هنوز فاطمیه نیامده و سال آخر این نذر ادا نشده دلتنگ آن شده ام. به همین خاطر تصمیماتی گرفته ام.

اول اینکه این نذر را با تغییراتی می خواهم ادامه بدهم. سالی سه روز مجلس روضه تبدیل به یک روز و آن هم فقط روز شهادت شده است و ان شاء الله تا عمرم باقی است می خواهم بانی برپایی این مجلس خودمانی باشم حال چه مجلس زنانه و چه مردانه...

اما دلتنگی برای این مجلس باعث شده است تصمیم دیگری هم بگیرم. به جای حذف آن دو روز از روضه فاطمیه تصمیم به برپایی روضه ماهانه آنهم به نیت جوان رعنای حضرت سیدالشهدا علیه السلام گرفتم که ان شاء الله قبول واقع شود.

اما در پاسخ به این سوال که چرا این روضه به نیت حضرت علی اکبر علیه السلام برپا می شود باید به  علاقه ای اشاره کرد که شخصا به وجود نازنین ایشان دارم. عشق و علاقه ای که ملجا و پناه مرا در دنیا پایین پای حضرت سیدالشهدا و در محضر حضرت علی اکبر علیهما سلام قرار داده و ان شاء الله در آخرت نیز روزی مان گردد.

دعا کنید برای اینکه توفیق عزاداری و پذیرایی از مهمانان حضرت علی اکبر علیه السلام را تا پایان عمر و پس از مرگ داشته باشم و این توفیق سلب نگردد.