حاج محسن

سه شنبه شب ها یه هیئت میریم که بیشتر پیرغلام و گریه کنای قدیمی سیدالشهدا جمع میشن تو این هیئت...

جمعی خوب و دوست داشتنی دارن و ما غریبیم تو این جمع و هیچ کس رو نمی شناسیم...

یکی از مداحای این هیئت یه بنده خدایی هست به اسم محسن که من دوست دارم حاج محسن صداش کنم...

درسته که حدودا 50 سالش میشه ولی روحیه ای جوان و پویا داره...

نفس عجیبی داره و رسومی زیبا...

این بنده خدا و رزمنده مخلص همیشه اخر هیئت چند بیت میخونه و مجلس رو جمع میکنه اما یکی از رسومش اینه که هیچ وقت یاد دوستان شهیدش، اموات هیئت و اموات تازه درگذشته رو فراموش نمیکنه و حتی المقدور از اونا با ذکر اسم یاد میکنه...

نفسی گیرا داره و من از ته دل دوسش دارم با اینکه نمی شناسمش...