مرغ عشقای خونه ما...
عوامل بسیاری می تونن مانع انحراف افراد جامعه باشن که یکی از مهم ترین و البته تاثیرگذار ترین اونها پدر و مادر هستند. هرچند بنده من به شخصه قائلم که هیچ کس اندازه مادر نمی تونه مؤثر باشه اما به شرطی که پدر یه نقش تکمیلی رو در کنار خانم خونه داشته باشه.
برای مثال خودمو مثال می زنم
ما از اون بچه هایی بودیم که زمینه انحراف به شدت برامون مهیا بود. از استعداد ذاتی خودمون گرفته برای منحرف شد تا زمینه های اجتماعی محل زندگی...
اما وجود یه مادر که به قول داداشم برای خودش مردیه و به تعبیر من یه شیرزنه، بالا سرمون باعث شد که از انحراف و خلاف دور بمونیم.
مادر ما از اون قشر مادرایی که وقتی فرزندش کوچکترین اشتباهی مرتکب می شه بدون هیچگونه اغماضی و به دور از عواطف نا به جای مادرانه اونو تنبیه می کنه که این تنبیه از کتک مفصل شروع می شه تا به تحریم و...
در کنار ایشون نیز همسری وجود داره که در هیچ شرایطی پشتش رو خالی نمیکنه (حتی اگه تو برخورد با فرزندش اشتباه هم کرده باشه) البته نا گفته نمونه که کسی (اینکه میگم کسی، همه رو شامل میشه) وجودش رو نداره که جلوی مادرمون از گل نازک تر به پدرمون بگه والا از سوی ایشون با شدیدترین برخورد مواجه خواهد شد.
در یک کلام پدر و مادرمون تحت هر شرایطی (حتی اگه اشتباهی مواجه شده باشند) مدافع سرسخت یکدیگرند...
البته این به معنای این نیست که رو اشتباهات یکدیگر درپوش بذارن. به جاش به اشتباهات همدیگه می پردازن اما اجازه نمیدن جلوشون کسی از گل نازک تر به اون کی بگه؛ حتی بچه هاشون؛ و این فرقی نمیکنه که روابط بین پدر و مادرمون در اون لحظه خوب باشه یا شکرآب...
اونا واقعا فوق العاده اند.
درسته که در ظاهر خیلی همدیگر رو اذیت می کنن اما خدا نکنه خار تو پای یکی شون بره. مثل این میمونه که خدای نکرده خار در چشم اون کی رفته...
